چه مشت کرده ای این دل رنجور را ،

      برای این دل قرنطینه ات ،

  کمی هواخوری بد نیست !!

هود ِ دنیا خراب ؟؟؟!! ،

هواکشش هم که چرک گرفته ؟!! ،

بوی غلیظ ِ مردار نیز می دهد ؟!!

        ، به به ،

              چه گلستانی ست ُ هواییست بس خوردنی !!!

امّا از هوای دمدار دستان تو که بهتر است ،

    چرا ؟

      شاید عوض کند ،

عطر دل تو ، هوای گرفته ی این فاضلاب را

دلت را ول کن ،

     بگذار بوی شیرین احساس تو ،

                مشام این لجنزار را پر کند .

آآآآآی ... ،

      صبر کن ...

             یادم رفت ،

 مراقب باش هوایی نشوی !! ،

        می دانی که ؟!!! ،

      هوای اینجا بوی مردار می دهد !!!